قرنیه مخروطی چیست؟

قرنیه مخروطی یا کراتوکونوس که با نام قوز قرنیه هم شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که قرنیه شما (سطح بیرونی شفاف و گنبدی شکل چشم شما) نازک شده و به تدریج به حالت مخروطی در می‌آید. قرنیه مخروطی یکی از رایج‌ترین بیماری‌های قرنیه محسوب می‌شود که اگر به موقع پیگیری و درمان نشود می‌تواند بینایی را دچار مشکل کند.

قرنیه مخروطی سبب تاری دید شده و ممکن است حساسیت نور و درخشش در بینایی را ایجاد کند. قرنیه مخروطی معمولا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اگرچه اغلب یک چشم بیش از چشم دیگر به این بیمای مبتلا می‌شود. این بیماری اغلب افراد بین ۱۰ الی ۲۵ سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری ممکن است به تدریج تا ۱۰ سال بطول بینجامد.

در مراحل اولیه قرنیه مخروطی، شما ممکن است قادر باشید تا مشکلات بینایی را با عینک یا لنزهای تماسی نرم برطرف کنید. بعدها، ممکن است مجبور باشید تا از لنزهای تماسی انعطاف‌ناپذیر و نفوذ‌پذیر یا سایر گونه‌های لنز نظیر لنزهای صلبیه‌ای استفاده کنید. اگر بیماری تا سطح پیشرفته جلو برود، ممکن است به پیوند قرنیه نیاز داشته باشید.

درمان جدید بنام کلاژن کراس لینک قرنیه ممکن است به پیشرفت آرام قرنیه مخروطی یا توقف آن کمک کند، که احتمالا از نیاز به پیوند قرنیه آتی پیشگیری می‌کند. این درمان ممکن است علاوه بر گزینه‌های اصلاح دید ذکر شده در بالا ارائه گردد.

علائم و نشانه‌های قرنیه مخروطی ممکن است با پیشرفت بیماری تغییر کند. این علائم عبارتند از:

در صورتی که بینایی شما به سرعت بدتر می‌شود، و احتمالا با ناهنجاری انحنای چشم ایجاد می‌گردد، به پزشک (چشم پزشک یا بینایی شناس) مراجعه کنید. پزشک ممکن است در زمان معاینه، به علائم قرنیه مخروطی نیز توجه داشته باشد.

کسی از علل قرنیه مخروطی اطلاعی ندارد، اگرچه گمان می‌رود که عوامل ژنتیکی و محیطی با این مسئله در ارتباط باشند. حدود ۱ نفر از ۱۰ نفر مبتلا به قرنیه مخروطی دارای والدینی با این شرایط هستند.

این عوامل می‌تواند شانس ابتلای شما را به قرنیه مخروطی افزایش دهد:

در برخی شرایط، قرنیه شما ممکن است به سرعت متورم شده و سبب کاهش ناگهانی بینایی و آسیب قرنیه شود. این بیماری با شرایطی ایجاد می‌گردد که در آن سلول‌های درون قرنیه می‌شکنند، و مایع را به درون قرنیه منتقل می‌کنند (هیدروپس). تورم معمولا به خودی خود فروکش می‌کند، اما آسیب و زخم ممکن است بینایی شما را تحت تاثیر قرار دهد. قرنیه مخروطی پیشرفته نیز ممکن است سبب شود که قرنیه شما، بخصوص در جایی که قسمت برآمده شدیدتر است، آسیب ببیند. قرنیه آسیب دیده سبب وخیم‌تر شدن مشکلات بینایی می‌گردد و ممکن است نیازمند جراحی پیوند قرنیه باشد.

برای تشخیص قرنیه مخروطی یا قوز قرنیه، چشم‌ پزشک شما (چشم پزشک یا بینایی سنج) پیشینه پزشکی و خانوادگی شما را مرور کرده و معاینه چشمی را انجام خواهد داد. او ممکن است سایر تست‌ها را برای تعیین جزئیات بیشتر درباره شکل قرنیه شما انجام دهد. تست‌هایی که برای تشخیص قرنیه مخروطی استفاده می‌شوند، عبارتند از:

انکسار چشمی: در این تست، پزشک از ابزار خاصی استفاده می‌کند تا چشم شما را نسبت به مشکلات بینایی ارزیابی کند. او ممکن از از شما بخواهد که به داخل یک دستگاه نگاه کنید، دستگاهی که شامل چندین لنز است (فوروپتر) تا به وی در تعیین ترکیب لنزها در جهت ایجاد واضح‌ترین بینایی، به وی کمک کند. برخی پزشکان ممکن است از ابزار دستی (رتینوسکوپ) برای ارزیابی چشم شما استفاده کنند.

تست اسلیت لمپ: در این تست، پزشک شما یک پرتو عمودی نور را بر سطح چشم شما می‌تاباند. و از میکروسکوپ توان پایین برای دیدن چشم شما استفاده می‌کند. او شکل قرنیه شما را ارزیابی کرده و سایر مشکلات بالقوه را در چشم شما بررسی می‌کند.

کراتومتری: در این تست، چشم پزشک یک دایره نورانی بر روی قرنیه شما متمرکز می‌کند و انعکاس آن را بررسی می‌کند. تا شکل قرنیه شما را تعیین نماید.

تصویربرداری قرنیه کامپیوتری: تست‌های تصویربرداری خاصی نظیر توموگرافی قرنیه‌ای، تصاویری را ثبت می‌کند. تا شکل دقیقی از قرنیه شما را ایجاد نماید. توموگرافی قرنیه‌ای می‌تواند ضخامت قرنیه شما را بسنجد. توموگرافی قرنیه‌ای می‌تواند اغلب علائم اولیه قرنیه مخروطی را قبل از اینکه بیماری با معاینه اسلیت لمپ شناسایی شود، تشخیص دهد.

| کلینیک شبانه روزی آریا |

| کلینیک شبانه روزی فولادشهر را در اینستاگرام دنبال کنید|

علل و درمان فیبروم رحمی