بررسی علل ، علائم و درمان کور رنگی
قصد داریم در مطلب امروز سایت کلینیک شبانه روزی فولادشهر به مطالعه و بررسی علل ، علائم و درمان کور رنگی بپردازیم. کوررنگی به هیچ وجه نوعی کوری محسوب نمی شود، بلکه یک نقص در نحوه دیدن رنگ است. اگر کوررنگ هستید، در تشخیص برخی رنگ ها مانند آبی و زرد یا قرمز و سبز مشکل دارید. کوررنگی (یا به طور دقیق تر، کمبود دید رنگ) یک بیماری ارثی است که مردان را بیشتر از زنان مبتلا می کند. با توجه به پیشگیری از کوری ، تخمین زده می شود که ۸ درصد از مردان و کمتر از ۱ درصد از زنان مشکلات بینایی رنگی دارند.
کمبود رنگ قرمز-سبز شایع ترین شکل کوررنگی است.
علائم و نشانه های کوررنگی
آیا در تشخیص رنگ های آبی و زرد یا قرمز و سبز مشکل دارید؟ آیا دیگران گاهی به شما می گویند که در تشخیص رنگ مشکل دارید. اینها علائم اولیه کوررنگی هستند. برخلاف تصور رایج، نادر است که یک کوررنگ فقط سایه های خاکستری را ببیند. اکثر افرادی که “کور رنگ” در نظر گرفته می شوند، می توانند رنگ ها را ببینند، اما رنگ های خاصی بسته به نوع نقص دید رنگی که دارند، به راحتی با رنگ های دیگر اشتباه گرفته می شوند.
از دست دادن ناگهانی یا تدریجی بینایی رنگی می تواند نشان دهنده تعدادی از مشکلات اساسی سلامتی مانند آب مروارید باشد.
مطلب پیشنهادی برای مطالعه : راه های درمانی افتادگی مجرای ادرار
عوامل بروز کوررنگی
کوررنگی زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های حساس به نور در شبکیه به تغییراتی در طول موج‌های نور که افراد را قادر می‌سازد مجموعه‌ای از رنگ‌ها را ببینند، پاسخ مناسبی ندهند. گیرنده های نوری در شبکیه، میله و مخروط نامیده می شوند. میله‌ها فراوان‌تر هستند (تقریباً ۱۰۰ میلیون میله در شبکیه چشم انسان وجود دارد) و به نور حساس‌تر هستند، اما میله‌ها قادر به درک رنگ نیستند.
۶ تا ۷ میلیون مخروط در شبکیه چشم انسان مسئول دید رنگی هستند و این گیرنده های نوری در ناحیه مرکزی شبکیه به نام ماکولا متمرکز شده اند. مرکز ماکولا فووآ نامیده می شود و این ناحیه کوچک (قطر ۰.۳ میلی متر) دارای بیشترین غلظت مخروط ها در شبکیه است و مسئول حادترین دید رنگی ما است. اشکال ارثی کوررنگی اغلب به کمبود انواع خاصی از مخروط ها یا عدم وجود کامل این مخروط ها مربوط می شود.
علاوه بر تفاوت در ساختار ژنتیکی، سایر علل نقص یا کاهش دید رنگ، عبارتند از:
بیماری پارکینسون (PD)
از آنجایی که بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است، سلول‌های عصبی حساس به نور در شبکیه که پردازش بینایی در آن انجام می‌شود ممکن است آسیب ببینند و نتوانند به درستی عمل کنند. آب مروارید. کدر شدن عدسی طبیعی چشم که در اثر آب مروارید رخ می دهد، می تواند دید رنگی را مختل و آن را بسیار کمتر کند. خوشبختانه، جراحی آب مروارید می تواند دید رنگی روشن را بازیابی کند .
داروهای خاص به عنوان مثال، یک داروی ضد تشنج به نام tiagabine نشان داده است که بینایی رنگی را در حدود ۴۱ درصد از کسانی که این دارو را مصرف می‌کنند، کاهش می‌دهد، اگرچه اثرات آن دائمی نیست.
نوروپاتی ارثی بینایی لبر (LHON)
این نوع نوروپاتی بینایی ارثی می تواند حتی ناقلانی را که علائم دیگری ندارند اما درجه ای از کوررنگی دارند، تحت تاثیر قرار دهد. نقص‌های بینایی رنگ قرمز-سبز عمدتاً با این وضعیت مشخص می‌شود.
سندرم کالمن
این وضعیت ارثی شامل نارسایی غده هیپوفیز است که می تواند منجر به رشد ناقص یا غیرعادی مرتبط با جنسیت مانند اندام های جنسی شود. کوررنگی می تواند یکی از علائم این بیماری باشد. کوررنگی همچنین زمانی رخ می دهد که فرآیندهای پیری به سلول های شبکیه آسیب می رسانند. آسیب به مناطقی از مغز که در آن پردازش بینایی انجام می شود نیز می تواند باعث نقص دید رنگی شود.
نحوه درمان کوررنگی
به گفته محققان دانشگاه واشنگتن، ژن درمانی کوررنگی را در میمون ها درمان کرده است. در حالی که این یافته ها در حیوانات امیدوارکننده به نظر می رسند، ژن درمانی برای انسان ها در نظر گرفته نمی شود تا زمانی که درمان ها بی خطر باشند. برهمین اساس کوررنگی درمانی ندارد. اما برخی از استراتژی‌های مقابله‌ای ممکن است به شما کمک کنند در دنیای رنگ‌گرا بهتر عمل کنید.
اکثر مردم می توانند بدون مشکل زیاد با کمبودهای دید رنگی سازگار شوند. اما برخی از مشاغل، مانند طراحی گرافیک و مشاغلی که نیاز به استفاده از رنگ های مختلف سیم کشی برق دارند، به درک دقیق رنگ وابسته هستند. اگر در اوایل زندگی متوجه شدید که کور رنگ هستید، بهتر است شغلی را انتخاب کنید که نیازی به درک دقیق رنگ نداشته باشد.
تشخیص زودهنگام کمبود بینایی رنگ نیز ممکن است از مشکلات یادگیری در طول سال های مدرسه جلوگیری کند، به ویژه به این دلیل که بسیاری از مواد آموزشی به شدت بر درک رنگ ها متکی هستند. اگر کودک شما کمبود رنگ دارد، حتماً با معلمانش در مورد آن صحبت کنید، تا آنها بتوانند دروس و سخنرانی های خود را بر اساس آن برنامه ریزی کنند.
عینک و لنز مخصوص نابینایان
برخی از افراد از لنزهای مخصوص برای تقویت درک رنگ استفاده می کنند. آنها فیلترهایی هستند که به صورت لنز تماسی یا عینک در دسترس هستند. اگر کمبود دید رنگی دارید، به چشم پزشک نزدیک خود مراجعه کنید تا در مورد اینکه آیا عینک کوررنگ انتخاب خوبی برای شما است یا خیر. همچنین می‌توانید روش‌هایی را بیاموزید که با ناتوانی خود در انتخاب رنگ‌های خاص مقابله کنید. به عنوان مثال، ممکن است لباس خود را مرتب کنید و برچسب بزنید تا از تضاد رنگی جلوگیری کنید. (از دوستان یا اعضای خانواده که دارای دید طبیعی رنگ هستند بخواهید در این کار به شما کمک کنند.)
همچنین، یاد بگیرید که برخی از اقلام رنگی را بر اساس ترتیب آنها به جای رنگ آنها تشخیص دهید. به عنوان مثال، تشخیص دهید که چراغ قرمز در بالای چراغ راهنمایی و رانندگی و سبز در پایین است. اگر در تشخیص رنگ ها مشکل دارید یا اگر مشکوک هستید که کودکتان کوررنگ است، برای کمک و راهنمایی بیشتر به چشم پزشک مراجعه کنید .
کلینیک شبانه روزی آریا را در اینستاگرام دنبال کنید
ارثی بودن کوررنگی قرمز-سبز
کوررنگی قرمز-سبز شایع ترین شکل ارثی کمبود بینایی رنگ است. این توسط یک ژن نسبتاً رایج مغلوب مرتبط با X ایجاد می شود. مادران دارای یک جفت کروموزوم XX حامل مواد ژنتیکی هستند و پدران دارای یک جفت کروموزوم XY هستند. یک مادر و پدر هر کدام کروموزوم هایی را که جنسیت نوزادشان را تعیین می کند به اشتراک می گذارند. وقتی کروموزوم X یکی از والدین با کروموزوم X از والدین دیگر جفت می شود، نوزاد دختر خواهد بود. و هنگامی که یک کروموزوم X از مادر با یک کروموزوم Y از پدر جفت می شود، نوزاد پسر خواهد بود.
اگر کوررنگی قرمز-سبز ناشی از یک ژن مغلوب مرتبط با X دارید، مادر شما ناقل این ژن خواهد بود یا خودش دچار کمبود رنگ است. پدرانی که به این شکل ارثی کوررنگی قرمز-سبز مبتلا هستند، ژن مرتبط با X را به دخترانشان منتقل می کنند اما به پسرانشان نمی دهند، زیرا پسر نمی تواند مواد ژنتیکی مرتبط با X را از پدرش دریافت کند.
دختری که ژن کمبود رنگ را از پدرش به ارث می برد، ناقل این ژن خواهد بود، اما کوررنگ نخواهد بود – مگر اینکه مادرش حامل این ژن باشد و او یک ژن کمبود رنگ جفتی را از مادرش نیز دریافت کند. اگر دختری ویژگی X-link را هم از پدر و هم از مادرش به ارث ببرد، کوررنگ خواهد شد. وقتی مادری این ویژگی مرتبط با X را به پسرش منتقل می‌کند، او کمبود دید رنگی را به ارث می‌برد و در تشخیص رنگ‌های قرمز و سبز مشکل دارد.