راه‌های درمان قرنیه مخروطی
درمان قرنیه مخروطی به شدت بیماری شما و سرعت پیشرفت آن بستگی دارد. عموما، دو رویکرد نسبت به درمان قرنیه مخروطی وجود دارد: کاهش سرعت پیشرفت بیماری و بهبود بینایی.
اگر قرنیه مخروطی شما در حال پیشرفت باشد، کلاژن کراس لینک قرنیه ممکن است پیشرفت بیماری را کند یا متوقف کند. این یک درمان جدیدی است که دارای پتانسیل پیشگیری از نیاز به پیوند قرنیه در آینده می‌باشد. اما، این درمان، قرنیه مخروطی و بینایی را بهبود نمی‌بخشد.
بهبود بینایی بستگی به شدت قرنیه مخروطی دارد. قرنیه مخروطی جزئی تا متوسط می‌تواند با عینک یا لنزهای تماسی بهبود یابد. این درمان، بخصوص اگر قرنیه نسبت به زمان یا اتصال کلاژن باثبات باشد، ممکن است یک درمان بلند مدت محسوب گردد.
در برخی افراد مبتلا به قرنیه مخروطی، قرنیه با پیشرفت بیماری آسیب می‌بیند، و یا استفاده از لنزهای تماسی دشوار می‌گردد. پیوند قرنیه در این افراد ممکن است ضروری باشد.
عینک یا لنزهای تماسی نرم:
عینک یا لنزهای تماسی نرم می‌تواند بینایی تار و مشکل‌دار را در اوایل مراحل بیماری قرنیه مخروطی اصلاح کند. اما، افراد بطور مکرر نیاز دارند تا نمره عینک یا لنز تماسی خود را تعویض کنند، چرا که شکل قرنیه آن‌ها بطور مدام تغییر می‌کند.
لنزهای تماسی سخت:
لنزهای تماسی سخت (انعطاف‌ناپذیر و نفوذ‌پذیر) اغلب گام بعدی در درمان قرنیه مخروطی پیشرفته‌تر هستند. لنزهای سخت ممکن است در ابتدا احساس ناراحتی ایجاد کنند، اما بسیای افراد نسبت به استفاده از آن عادت کرده و می‌توانند بینایی بهتری داشته باشند. این نوع لنزها می‌تواند متناسب با قرنیه شما ساخته شوند.
لنزهای پیگی‌بک:
اگر لنزهای سخت ناراحت‌کننده باشد، پزشک شما ممکن است لنز تماسی سخت «پیگی بک» را بر روی لنز نرم توصیه نماید.
لنزهای ترکیبی:
این لنزهای تماسی دارای مرکز سخت همراه با حلقه محیطی نرم هستند تا احساس راحتی بیشتری ایجاد کنند. افرادی که نمی‌توانند لنزهای سخت را تحمل کنند، ممکن است لنزهای ترکیبی را ترجیح دهند.
لنزهای صلبیه‌ای:
این لنزها برای تغییرات بسیار شدید شکل قرنیه در قرنیه مخروطی مزمن، مفید هستند. لنزهای صلبیه‌ای به جای تکیه بر قرنیه، همانند لنزهای تماسی، روی قسمت سفید چشم (صلبیه) می‌نشینند و بدون تماس با قرنیه روی آن قرار بگیرند.
اگر از لنزهای سخت یا صلبیه‌ای استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که به کمک پزشک با تجربه آن‌ها را روی چشم قرار دهید. ممکن است نیاز داشته باشید تا بطور مرتب توسط پزشک معاینه شوید تا مشخص شود که آیا لنز مورد استفاده رضایت‌بخش است یا نه. لنزهایی که تناسب خوبی با چشم شما نداشته باشد، می‌تواند به چشم شما آسیب وارد کند.
کلاژن کراس لینک قرنیه
در این عمل، قرنیه با قطره‌های ریبوفلاوین پر می‌شود و تحت تابش اشعه فرابنفش قرار می‌گیرد. این عمل سبب کراس لینک قرنیه می‌گردد، که قرنیه را سفت می‌کند تا از تغییرات شکل آن جلوگیری کند. کراس لینک کلاژن قرنیه ممکن است از طریق تثبیت قرنیه در اوایل بیماری، به کاهش ریسک از دست دادن بینایی پیش‌رونده کمک کند.
جراحی قرنیه
ممکن است در صورتی که مبتلا به زخم قرنیه، نازکی بیش از حد قرنیه، بینایی ضعیف با استفاده از قوی‌ترین لنزها یا ناتوانی در استفاده از هر نوع لنز تماسی باشید، به جراحی نیاز پیدا کنید. بسته به محل برآمدگی در قرنیه و شدت بیماری شما، گزینه‌های جراحی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
جراحی فراگیر ترمیمی قرنیه:
اگر مبتلا به زخم قرنیه یا نازکی بیش از حد قرنیه باشید، احتمالا به پیوند قرنیه نیاز پیدا خواهید کرد (کراتوپلاستی). جراحی فراگیر ترمیمی قرنیه شامل پیوند کامل قرنیه است. در این جراحی، پزشک کل قرنیه را برداشته و آن را با بافت اهدایی جایگزین می‌کند.
کراتوپلاستی لایه‌ای عمیق قدامی (DALK):
کراتوپلاستی لایه‌ای عمیق قدامی بافت داخلی قرنیه (اندوتلیوم) را حفظ می‌کند. این کار به جلوگیری از رد پیوند که در پیوند کامل قرنیه می‌تواند رخ دهد، کمک می‌کند.
پیوند قرنیه برای کراتوپلاستی دارای درصد بالایی از موفقیت است، اما عوارض احتمالی آن شامل رد پیوند، بینایی ضعیف، عفونت و آستیگماتیسم می‌شود. آستیگماتسم اغلب با استفاده از لنزهای تماسی سخت مجددا اصلاح می‌شود، لنزهایی که بعد از پیوند قرنیه به راحتی مورد استفاده قرار می‌گیرند.